Ateny - Antyczna stolica Grecji - Gdzie słońce dla nas wschodzi: Najfajniejszy blog o podróżowaniu

Grecja to nie tylko piękne plaże

Grecja każdemu kojarzy się z pięknymi plażami, ciepłym morzem i antycznymi ruinami, ale też jest to kolebka naszej kultury europejskiej, tam narodziła się demokracja, polityka, filozofia czy sztuka. Stolica Grecji to miasto, które powinien odwiedzić każdy.

Stolica Grecji Ateny

Zwiedzanie Grecji zaczęliśmy tradycyjnie od stolicy, czyli Aten. Nad mieszkańcami miasta czuwa mityczna bogini mądrości, sztuki i wojny, Atena. Miasto zaczęło się rozwijać w VI w. p.n.e., a większość budowli, które możemy podziwiać pochodzą z V w. p.n.e., miasto w XIX wieku stało się stolica nowożytnej Grecji. W 1896 roku Ateny były gospodarzem pierwszych nowożytnych Igrzysk Olimpijskich. Obecnie około 35% mieszkańców Grecji mieszka w stolicy z uwagi na koncentrację biznesu i wygodę miejskiego życia.

Zatrzymaliśmy się w hotelu Astor Hotel niedaleko placu Syntagma, za pokój dwu osobowy ze śniadaniem w sezonie (lipiec) zapłaciliśmy 79 EUR za dobę. Link do Booking.com: Astor Hotel. Bardzo dobrze położony hotel, praktycznie w zasięgu krótkiego spaceru do Akropolu, placu Syntagma, czy dzielnicy Pláka. Śniadanie można zjeść na tarasie z przepięknym widokiem na Akropol i chociażby by z tego powodu warto wybrać ten hotel! Widok fantastyczny! Pokoje czyste i z klimatyzacją.

Handlowa dzielnica Monastiráki

Zwiedzanie zaczęliśmy od dzielnicy Monastiráki, która jest jedną z najstarszych dzielnic handlowych Aten, a swój charakter zawdzięcza mieszkańcom z czasów Osmańskich – Turkom. Nasz spacer rozpoczął się od głównej ulicy Ermoú, która jest popularną ulicą handlową. Znajdują się tutaj eleganckie sklepy i stylowe bary. Idąc w stronę Placu Monastiráki natrafimy na kościół Kapnikaréa (Panagía Kapnikaréa), czyli Świątynie Matki Boskiej z XVI wieku, która wznosi się pośrodku tej ulicy. Mały kościółek urzeka ateńskim stylem, a we wnętrzu można zobaczyć freski z XX wieku.

Dalej dotarliśmy do Plateía Monastirakíou, który jest sercem dzielnicy, jego nazwa pochodzi od monastyru, który stał w tym miejscu. Obecnie przy placu znajdują się dwie świątynie: Pangía Pantánassa, kościółek poświęcony Matce Boskiej Królowej Świata z XVII wieku zbudowany na fundamentach bizantyjskiej świątyni z XI wieku, dlatego znajduje się poniżej poziomu placu. Oraz meczet Tzisdakárakia nazwany na część fundatora w 1759 roku, po odzyskaniu niepodległości przez Grecję. W części świątyni funkcjonowało więzienie, a część została zburzona, obecnie znajduje się tam Muzeum Greckiej Sztuki Ludowej, gdzie można podziwiać ceramikę z początku XX wieku.

Biblioteka Hadriana

Za meczetem znajdują się ruiny biblioteki Hadriana, która została wzniesiona w 132 roku. Był to kiedyś jeden z symboli miasta i kulturalnej potęgi, niestety obecnie niewiele pozostało do podziwiania, gdyż w 267 roku został poważnie zniszczony w czasie najazdu Herulów. Ciekawostką jest, że wewnątrz biblioteki znajdował się ogród z basenem. W V wieku na dziedzińcu wybudowano chrześcijański kościół a resztę budynków przeznaczono na bazar, który następnie doszczętnie spłonął. Obecnie można zwiedzać ruiny w cenie 4 EUR od osoby.

Okoliczne malownicze ulice dzielnicy np. deptak Ermou, Ifaístou i Filippou oraz plac Avissyníais w każdą niedzielę zmieniają się w pchli Targ – Flea Market. Można tam zakupić wszystko, od starych mebli, monet, antyków po repliki dzieł sztuki i wszystko co sobie wymyślimy.

Malownicza Pláka

Tuż obok rozciąga się malownicza i zamknięta dla ruchu kołowego dzielnica Pláka, w której poczujemy się jak w XIX wiecznych Atenach, bo właśnie obecne granice Pláki wyznaczały granice miasta w XIX wieku. Jest to enklawa starych domów, krętych, wąskich uliczek, schodów i zaułków, gdzie znaleźć możemy mnóstwo knajpek. Jest to też ulubiona dzielnica turystów odpoczywających po zwiedzaniu.

Dla łasuchów polecamy wizytę w lokalu Lukumades przy Eolou 21, jest to kawiarnia, gdzie można zjeść Greckie przysmaki takie jak tradycyjne pączki z polewą lub nadziewane, lody i inne desery. Prawdziwy raj dla uwielbiających słodycze.

Plac Katedralny i okolica

Bliżej Monastiráki, a dalej od Akropolu znajduje się plac Katedralny z dwoma świątyniami. Wielką Katedrą (Metropolis), która jest główny kościołem Aten, powstałą w latach 1842-1862 z materiałów z 70 bizantyjskich kościołów oraz Małą Katedrą (Little Metropolis) poświęconą Matce Boskiej Szybko Wysłuchującej Modlitwy i św. Eleuteriuszowi, która powstała w XII wieku prawdopodobnie na ruinach antycznej świątyni i od XIII wieku pełniła funkcję głównej świątyni Aten.

Nieco dalej przy ulicy Pentelis znajdziemy mały kościółek wciśnięty między nowoczesne budynki Agia Dynami, czyli Świętej Mocy Marii Panny. Świątynia została zbudowana w XVI wieku na ruinach świątyni Herkulesa. Nazwa Agia Dynami odnosi się do Najświętszej Maryi Panny i została nadana Kościołowi, aby wszystkie ciężarne ateńskie kobiety rodziły silne dzieci.

Dalej udaliśmy się uroczymi uliczkami w stronę największej i najbardziej znanej atrakcji turystycznej Grecji i Aten – Akropolu. Jako że zwiedzaliśmy Ateny w lipcu i żar lał się z nieba niemiłosiernie postanowiłam przy tej okazji na jednej z uliczek handlowych kupić kapelusz, Pan sprzedawca mówił, że jest na pewno wyprodukowany w Grecji 🙂

Wzgórze Areopag

Przed wejściem na Akropol znajduje się głaz, który jest obecnie miejscem widokowym – Areopag, gdzie w starożytności obradowała rada Areopagu, czyli organ sądowniczy. Dawne budynki Areopagu zostały zniszczone, ale turyści chętnie odwiedzają to miejsce z uwagi na widok na Akropol i Agorę. W okolicy znajduje się też wzgórze Muz, również z cudownym widokiem na Akropol, z którego to został wystrzelony pocisk, który zniszczył Partenon. Na wzgórzu Nimf znajduje się obserwatorium astronomiczne. Zaś między wzgórzami odkryjemy Pnyks, czyli dawne miejsce zebrań Zgromadzenia Ludowego, kolebka demokracji. Stąd przemawiali Perykles, Temistokles, Kimon i Demostenes. Miejsce było zbyt małe dla wszystkich uprawnionych do głosowania, więc z czasem obrady przeniesiono na Akropol do Teatru Dionizosa.

Boski Akropol

Akropol pozostaje od tysiącleci sercem Aten, był to ośrodek władzy i kultu religijnego. Akropol oznacza nic innego jak „górne miasto” i nie tylko Ateny posiadały Akropol. Ten ateński zamieszkany był już w czasach neolitu, a 3,5 tyś. lat temu zbudowano tu mykeński pałac. Ale to za sprawą wyroczni Delfickiej w VI w. p.n.e. wzgórze stało się mekką bogów, dlatego też większość budynków to obiekty sakralne. Najstarsze budynki jednak nie przetrwały, gdyż zostały zburzone podczas najazdu Persów w 480 r. p.n.e. Odbudowa świątyń rozpoczęła się w 449 r. p.n.e. pod kierownictwem Fidiasza, przyjaciela Peryklesa ówczesnego władcy Aten. Budowle przez wieki pełniły różne funkcje i były przebudowywane. Obecnie przywrócono im oryginalny wygląd pozbywając się przybudówek. Nie przywrócono jednak oryginalnych kolorów budowlom, nie każdy wie, że antyczne Greckie budowle w czasach starożytnych nie były białe jak dzisiaj, ale niesamowicie kolorowe.

Wchodząc na wzgórze pierwsze co ujrzymy po lewej stronie to Brama Beulégo przez którą obecnie się wychodzi, a była w starożytności jedyną drogą na Akropol, gdyż wzgórze okalały mury miejskie.

Dalej przy głównym wejściu po prawej stronie znajduje się Świątynia Nike, bogini zwycięstwa, którą zdobią kolumny jońskie oraz fryz z Ateną w otoczeniu bogów. Z tarasu obok świątyni można podziwiać Morze Egejskie, a zgodnie z mitologią Grecką to tu rzucił się w przepaść król Egeusz, gdy ujrzał czarne żagle zamiast białych na powracających statkach swojego syna Tezeusza, który wracał z Krety pokonawszy Minotaura.

Po lewej stronie znajduje się Pomnik Agrypy, na cokole w 27 r. p.n.e. postawiono pomnik polityka Marka Agrypy, który usunięto prawdopodobnie za czasów Justyniana, kiedy przenoszono większość posągów do Konstantynopola.

Tuż za nimi podziwiać można monumentalną bramę Propyleje, która była bramą do świętej części Akropolu. Wzniesiona w porządku doryckim posiadała dwie fasady z sześcioma kolumnami, po środku zaś biegła Święta Droga (Ierá Odós). Budowla posiadała dwa skrzydła, jedno zwane Pinacotheca, które była salą do odpoczynku dla pielgrzymów, zaś drugie nieukończone pełniło funkcję portyku dla świątyni Nike. W XIV wieku była to siedziba biskupa Aten. Ciekawostką jest, że brama była pomalowana na niebiesko i przyozdobiona złotymi gwiazdami.

Za Propylejami znajdował się kiedyś 7 metrowy posąg Ateny Promachos (z włócznią widoczną z Pireusu) stworzony przez Fidiasza i była to jego forma podziękowania mieszkańcom za zwycięstwo nad Persami. W średniowieczu posąg został wywieziony jak wiele innych dzieł do Konstantynopola i tam ostatecznie zniszczony przez zabobonny lud, który twierdził, że sprowadza nieprzyjaciela do miasta.

Po prawej stronie w najwyższym miejscu wzgórza wznosi się główna świątynia Ateny Partenon. Jest to symbol potęgi starożytnych Aten i szczytowe osiągniecie greckiej architektury. Dzieło dwóch architektów Iktinosa i Kallikratesa postawiono w ciągu 9 lat, a jej centralną część pomiędzy kolumnami w porządku doryckim stanowiła cella z 11-metrowym pomnikiem Ateny Partenos z hełmem na głowie i włócznią w lewej ręce, a w prawej trzymała figurkę Nike. Pomnik wykonany z drewna był dziełem Fidiasza, niestety nie przetrwał do dzisiaj, zaś jego mniejszą replikę można obejrzeć w Narodowym Muzeum Archeologicznym. Zewnętrzne dekoracje świątyni były też dziełem Fidiasza i przedstawiały sceny z mitologii. W VI wieku Partenon przekształcono w kościół, w 1209 w katolicką katedrę a w XV wieku w meczet. W 1687 roku służył za magazyn prochu i wtedy też wybuch spowodowany przez pocisk zniszczył budowlę. Dopiero w XIX wieku świątynie częściowo odbudowano, a prace restauracyjne trwają do dziś. Ciekawostką jest to, że architekci zastosowali wiele sztuczek, aby Partenon był przyjemniejszy dla oka i sprawiał wrażenie idealnego, ale to złudzenie optyczne. W rzeczywistości kolumny, schody i podłoga nie maja linii prostych, tylko są powybrzuszane w odpowiednich kierunkach. Już wtedy architekci stawiali na estetykę, a nie linię proste.

Jednak najważniejszą budowlą Akropolu był Erechtejon, z uwagi na kult bogów Ateny, Posejdona, Zeusa i Hefajstosa. Najsłynniejszym elementem jest portyk kariatyd, który podtrzymuje sześć kobiet. Obecnie są to repliki, a oryginały można obejrzeć w Muzeum Akropolu i w Muzeum Brytyjskim w Londynie. Do VI wieku pełnił funkcję świątyni, a następnie kościoła chrześcijańskiego, w XIII wieku stał się świątynią katolicką, a w XV wieku Turcy przekształcili go na harem.

Po wschodniej części Akropolu znajduje się kilka świątyń po których nie ma już prawie śladu. Są to między innymi ołtarz Ateny Polias, sanktuarium Zeusa, sanktuarium Pandiona czy świątynia rzymska Romy i Augusta. Znajduje się tam punkt widokowy z piękną panoramą Aten.

Na południowym zboczu Akropolu znajduje się Teatr Dionizosa, który jest najstarszym ateńskim teatrem. Powstał w IV w. p.n.e. na cześć kultu Dionizjosa i początkowo miał naturalnie ukształtowaną widownię na zboczu wzgórza, zaś później został przebudowany i powstał budynek z kamienia. Wystawiali tam swoje sztuki najsłynniejsi greccy dramatopisarze jak Ajschylos, Sofokles, Eurypides i Arystofanes.

Nieopodal teatru Dionizosa wznosiła się stoa Eumenesa, czyli dwupoziomowy 160 metrowy przestronny portyk spacerowy, który był schronieniem od słońca i deszczu. Obecnie teren w około jest jakby magazynem starożytnych pozostałości. Stąd też widać dobrze mury obronne Akropolu.

Idąc dalej dotrzemy do Odeonu Heroda Attyka, który został wzniesiony w czasach rzymskich przez Heroda Attyka na część zmarłej żony. Widownia tego amfiteatru również została wkomponowana w zbocza Akropolu. Teatr został częściowo odrestaurowany w XX wieku i obecnie wykorzystywany jest jako scena dla spektakli i koncertów., a występowali tu m.in. Maria Callas, Luciano Pavarotti i Placido Domingo.

Bilet wstępu na Akropol i zbocza kosztuje obecnie 20 EUR. Bilet combo, który uprawnia do wejścia do jeszcze innych muzeów (Muzeum Akropolu, Agora, Keramejkos) to koszt 30 EUR.

Przystanek obowiązkowy w Muzeum Akropolu

Po zwiedzaniu Akropolu warto udać się do Muzeum Akropolu, gdzie można podziwiać wiele oryginalnych eksponatów, których repliki podziwialiśmy na wzgórzu. Jest też cała kolekcja poświęcona dekoracjom, rzeźbom oraz przedmiotom użytkowym. Wstęp kosztuje 5 EUR, jeżeli nie posiadamy biletu combo.

Boska chwila wytchnienia i trochę o kuchni

Zmęczeni zwiedzaniem w co najmniej pięćdziesięciostopniowym upale zdecydowaliśmy się na mały lunch na Place, zjedliśmy przystawki i wypiliśmy zimne piwko Mythos w miłej restauracji na schodach w samym sercu dzielnicy Palio Tetradio przy ulicy Mnisikleous 26. Zjemy tam typowo greckie dania i przekąski zwane mezé.

Będąc w Grecji na pewno trzeba spróbować typowo Greckich dań jak souvlaki, kofty, sery frta i haloumi czy moussaka, a najlepiej zapić to wszystko pysznym winem z aromatem żywicy sosnowej Retsina. To wino albo się kocha, albo nie cierpi. Ja zdecydowanie uwielbiam Łukasz nie cierpi.

Wieczorem praktycznie na każdej uliczce w dzielnicach Pláka i Monastiráki oraz w okolicach placów Syntagma i Omónia znajdziemy klimatyczne knajpki z typowo greckimi przysmakami. Polecamy też knajpkę Street Souvlaki przy ulicy Kolokotroni 30. Obecnie w każdej knajpce znajdziemy też opcje wege, więc nie głodowałam 🙂

Malownicza Anafiótika

Tuż obok Pláki, u podnóża Akropolu znajduje się urocza mała dzielnica Anafiótika. Nazwa pochodzi od budowniczych z cykladzkiej wyspy Anáfi, którzy wznieśli miasteczko na kształt swojej wyspy. Jest to skupisko uroczych bielonych wapnem domków i wąskich uliczek. Warty uwagi jest kościół Matki Boskiej Chrysokastriótissa z XIX wieku, jak cała dzielnica.

Ateńska Agora

Ważnym miejscem w Atenach jest Agora, centralny plac miasta, gdzie znajdowały się budynki użyteczności publicznej i świątynie. Było to centrum handlu i dyskusji o sprawach miasta – polis i odbywały się tutaj pierwsze Zgromadzenia Ludowe.

Początkowo była to nekropolia, a za czasów Solona w VI w. p.n.e. zaczęto wznosić tu pierwsze budynki, w 39 r. p.n.e. to tutaj toczył się proces Sokratesa, przemawiał tu św. Paweł Apostoł, przebiegała tu Święta Droga w stronę Akropolu. Obecnie jest to wielki park z pozostałościami antycznych budowli.

Możemy tu zwiedzać między innymi: Kościół św. św Apostołów z XVII i XVIII wiecznymi freskami, zbudowany na fundamentach antycznej świątyni nimf, w stylu bizantyjsko-ateńskim, Hefajstejon – świątynie ku czci Hefajstosa i Ateny zbudowaną w V w. p.n.e., która jest jedną z najlepiej zachowanych świątyń greckich, Stola Attalosa, kiedyś główne centrum handlowe Aten, po rekonstrukcji znajduje się tu Muzeum Agory. Wstęp kosztuje 8 EUR, z biletem combo to wejście jest w cenie.

I jeszcze jest Rzymska Agora

W Atenach znajduje się też Rzymska Agora, która była inwestycją za czasów Rzymskich. Miejsce to było przeznaczone jednoznacznie dla handlu i zostało zbudowane w I w. p.n.e. Wejście odbywało się przez zachowaną do dzisiaj Bramę Ateny, na której można nadal podziwiać edykt Hadriana regulujący podatki od sprzedaży oliwy. Plac był otoczony przez portyki, gdzie znajdowały się sklepy.

Ważnym budynkiem była Wieża Wiatrów, budowla z 40 r. p.n.e., ufundowana przez astronoma i matematyka Andronikosa z Kyrros, pełniła funkcję obserwatorium, wskazywała kierunek wiatru i miała zegar wodny i słoneczny. Na terenie Agory znajduje się też szalet miejski, czyli starożytna toaleta składająca się z poczekalni i wspólnego obszernego pomieszczenia głównego z siedziskami i kanałem odprowadzającym ścieki.

W 1458 roku powstał tam budynek Meczetu ufundowany przez Mehmeda II Zdobywcę, by uczcić podbój Konstantynopola. Jest najstarszym z ateńskich meczetów. Dzisiaj służy jako magazyn starożytnych eksponatów znalezionych na terenie Aten. Na końcu Agory znajduje się kolejny muzułmański budynek Medresa, czyli szkoła teologiczna założona w 1721 roku. Po wybuchu powstania greckiego było tu więzienie, a na drzewie na dziedzińcu wieszano skazańców. W XX wieku budynek został zburzony i pozostała po nim tylko brama. Wstęp do Rzymskiej Agory kosztuje 6 EUR, chyba, że posiadamy bilet combo to wejście jest w cenie.

Keramejkos

Wartym zobaczenia jest jeszcze Keramejkos, czyli dawna dzielnica garncarzy, tutaj znajdowały się dwie bramy za którymi powstał już w okresie mykeńskim najstarszy cmentarz Aten. Cmentarz był miejscem spoczynku dla Peryklesa, Solona i Demostenesa. Obecnie można podziwiać pozostałości nagrobków w małym Muzeum przy wejściu.

Na terenie nekropolii widać pozostałości dwóch bram, przez które biegła Święta Droga oraz wzniesiony między nimi Pompejon. Zwiedzanie kosztuje 8 EUR, z biletem combo jest za darmo.

Plac Syntagma i zmiana warty

Będąc w Atenach obowiązkowo należy wybrać się o pełnej godzinie na Plac Syntagma, gdzie odbywa się tradycyjna zmiana warty strażników zwanych wezonami pod pomnikiem Nieznanego Żołnierza. Ta najbardziej uroczysta odbywa się co niedzielę o godzinie 11. Pomnik powstał w latach 1929-1930 i składa się z kilku elementów, na fasadzie znajduje się postać leżącego hoplity – wojownika z VII w. p.n.e., a po bokach cytaty z mowy pogrzebowej Peryklesa i tarcze z nazwami miejsc walk Greków.

Sam Plac Syntagma (Konstytucji) też jest ciekawym miejscem, gdyż został nazwany tak na pamiątkę wydarzeń z 1843 roku, kiedy to król Otton I zmuszony przez rewolucyjny lud ogłosił nową konstytucję, czyli po grecku syntgma. Obecnie jest to miejsce zgromadzeń i burzliwych manifestacji, ale też i główny węzeł komunikacyjny skąd odjeżdżaj np. autobusy i metro na lotnisko.

Grecki Parlament i Ogrody Narodowe

Za grobem Nieznanego Żołnierza znajduje się Grecki Parlament w budynku dawnego pałacu królewskiego z 1836 roku, siedzibą parlamentu stał się po zlikwidowaniu monarchii w 1924 roku. Za pałacem znajdują się Ogrody Narodowe założone w XIX wieku na polecenie żony Ottona I królowej Amalii. Roślinne okazy zostały na polecenie królowej sprowadzone z różnych zakątków świata. Po upadku monarchii ogrody zostały udostępnione dla wszystkich. Obecnie znajduje się też tam małe Muzeum Botaniczne w domku myśliwskim do którego wstęp jest bezpłatny.

Do Ogrodów Narodowych przylegają ogrody Zappejonu, jest to elegancki park z neoklasycystycznym gmachem wystawowym z drugiej połowy XIX wieku, gdzie dobywają się konferencje i wydarzenia państwowe.

Świątynia Zeusa Olimpijskiego i Łuk Hadriana

Nieco dalej znajdziemy Świątynie Zeusa Olimpijskiego, czyli Olimpiejon to największa budowla sakralna Aten. Obecnie z monumentalnej świątyni pozostało tylko kilka kolumn, gdyż budulec wykorzystywano do budowy m.in. kościołów ateńskich. Budowana od VI wieku i ukończona dopiero przez Hadriana w 131 roku posiadała aż 104 kolumny, a w celli, w samym centrum stał posąg Zeusa oraz posąg króla Hadriana.

Na tym terenie znajduje się też Łuk Hadriana, czyli w starożytności brama wjazdowa do nowej części Aten. Wzniesiony w 131 roku wyznaczał granice między Atenami Greckimi, a Rzymskimi. Umieszczona od strony Akropolu inskrypcja mówi „To są Ateny miasto Tezeusza”, zaś z drugiej strony: „To miasto Hadriana, nie Tezeusza”. Wstęp wliczony jest w bilet zbiorczy, pojedynczy kosztuje 2 EUR.

Dla fanów sportu - stadion Panatenajski

Jeżeli ktoś jest fanem sportu to na pewno nie omieszka odwiedzić stadionu Panatenajskiego, który jest związany z Atenami już od IV w. p.n.e. Rozgrywano tu zawody sportowe podczas Wielkich Panatenajów oraz w czasach współczesnych Igrzyska Olimpijskie. Igrzyska są jedną z niewielu antycznych tradycji, która przetrwała do dziś. Odbywają się co cztery lata i są wydarzenie na skalę światową.

Zachód słońca na wzgórzu Likavitos

Gdy zbliża się wieczór polecamy wycieczkę na Wzgórze Likavitos, chociaż widok z najwyższego wzgórza Aten jest spektakularny o każdej porze dnia. Legenda głosi, że Atena chciała na Akropolu postawić potężną skałę, aby być jeszcze bliżej nieba, ale w drodze porzuciła ją i tak powstało wzgórze Likavitos. Na jego szczycie podziwiać też można mały kościół o bielonych ścianach pod wezwaniem św. Jerzego, który powstał tu prawdopodobnie na ruinach świątyni Zeusa w XIX wieku.

Elegancka Kolonáki

U podnóża rozciąga się elegancka dzielnica Kolonáki z wytwornymi restauracjami, drogimi butikami i prestiżowymi apartamentowcami. Znajdują się tutaj również placówki dyplomatyczne i muzea, takie jak Muzeum Benáki (ponad 20 tyś eksponatów reprezentujących dzieje Grecji), Muzeum Sztuki Cykladzkiej (ceramika, wyroby z brązu i szkła), Muzeum Bizantyjskie i Chrześcijańskie (eksponaty związane z kulturą bizantyjska i chrześcijańską) czy Muzeum Wojny (skarbnica wiedzy o wojnach Greckich).

Narodowe Muzeum Archeologiczne

Naszym zdaniem obowiązkowa jest wizyta w Narodowym Muzeum Archeologicznym. Aby tam dojść polecamy spacer przez kolejny z głównych placów Aten, plac Omónia. Jest to centrum handlu i biznesu, a okoliczne ulice tętnią życiem.

Muzeum Archeologiczne warto zwiedzić z uwagi na przekrój eksponatów, jakie posiada, od kultur cykladzkiej i minojskiej, aż do końca starożytności. Możemy zobaczyć tam takie sławne eksponaty jak maska Agamemnona, tabliczki z pismem linearnym B, wazy i amfory, marmurowe posągi, posągi z brązu Zeusa i Posejdona. Wstęp do muzeum kosztuje obecnie 10 EUR.

Wycieczka nad Morze – Glifada i Pireus

Będąc kilka dni w Atenach koniecznie wybrzcie się tramwajem na plażę i do pobliskiego Piresusu. Do Glifady kursuje tramwaj T4 z placu Syntagma, a podróż trwa około pól godziny, bilet na 90 minut kosztuje 1,40 EUR. Plaże może nie są super piękne, ale na krótki odpoczynek i piwko na plaży wystarczy. Pamiętacie, że są to plaże miejskie, więc jest spory tłok i głośno, gdyż tuż przy plaży przebiega ulica i linia tramwajowa. Następnie warto przejechać się do Pireusu, kursuje tam tramwaj T3 i podróż trwa około 40 minut.

Praktycznie już jedną z dzielnic Aten jest ogromny port handlowy i wycieczkowy Pireus. Jest on największym portem w Grecji. Wato wybrać się tam na wycieczkę, aby popodziwiać ogromne tankowce, kontenerowce czy statki wycieczkowe. Ciekawostką jest sam spacer po dzielnicy.

Wzdłuż nabrzeża po drugiej stronie można podziwiać przystanie jachtowe Zéa i Mikrolímano oraz zjeść w przyjemnej knajpce przy samej wodzie. Historia miasta jest ściśle związana z Atenami, a dla portu kluczowymi wydarzeniami było otwarcie kanału Sueskiego i Korynckiego w XVIII wieku. Do Pireusu oprócz tramwajem dojedziemy również bez problemu ateńskim metrem, linią M1, bilet na 90 minut kosztuje 1,40 EUR. Od 2017 roku Ateny wprowadziły tzw. karty Ath.ena na transport i im więcej przejazdów kupujesz tym płacisz taniej.

W Atenach, stolicy Grecji nie sposób się nudzić

Stolica Grecji chodź jest dużym miastem to posiada niesamowity urok. Niektórzy twierdzą, że jest to kwintesencja Grecji, a inni, że nic wspólnego z Grecją nie ma. Nas jednak urzekła swoją swobodą i nietypowym niewyczuwalnym wielkomiejskim klimatem. Tutaj nikt się nie spieszy i nie goni. Na zwiedzanie poświęciliśmy trzy dni, ale jeżeli ktoś ma więcej czasu to na pewno nie będzie się nudzić. Śledźcie dalej wpisy na naszym blogu, bo będziemy opisywać inne miejsca z podróży po przepięknej Grecji.

Autor

Katarzyna Rudzka-Będzińska

Podróżniczka, blogerka, która nie odmawia żadnej okazji do wyjazdu. Ciągle nuci: „zabiorę Cię właśnie tam…”. Organizuje i przygotowuje wyprawy z obowiązkowymi wycieczkami fakultatywnymi. A później skrupulatnie je opisuje. W zgodzie ze swoimi przekonaniami wyszukuje opcje wege, eko i cruelty free. Dba o wkład do kategorii WegeTuJemy.